Διατροφή και Θυρεοειδής - Πώς συσχετίζονται;

Ο θυρεοειδής αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου σώματος και βρίσκεται στο πρόσθιο τμήμα του λαιμού.

Ενδοκρινείς καλούνται οι αδένες αυτοί που παράγουν και εκκρίνουν ουσίες – τις ορμόνες – οι οποίες μεταφέρονται στην κυκλοφορία του αίματος και στη συνέχεια μπορούν να επηρεάσουν τη δράση διαφόρων οργάνων και ιστών, που βρίσκονται μακριά από τον τόπο παραγωγής τους.

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει και εκκρίνει τρεις βασικές ορμόνες:

• Τ4 (θυροξίνη). Είναι η ορμόνη που παράγεται στις μεγαλύτερες ποσότητες από το θυρεοειδή αδένα. Ωστόσο, για να ασκήσει τις βιολογικές της δράσεις, θα πρέπει πρώτα να μετατραπεί στην ενεργή της μορφή, την Τ3 (τριωδοθυρονίνη).

• Τ3 (τριωδοθυρονίνη). Είναι η ενεργή μορφή της θυρεοειδικής ορμόνης, θυροξίνης (Τ4). Περίπου το 20% της τριιωδοθυρονίνης εκκρίνεται στην κυκλοφορία του αίματος απευθείας από το θυρεοειδή αδένα. Το υπόλοιπο 80% παράγεται από τη μετατροπή της θυροξίνης από όργανα όπως ήπαρ, νεφροί κ.α.

• CT (καλσιτονίνη). Επηρεάζει τον οστικό μεταβολισμό, ρυθμίζοντας τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα.

Η ποσότητα των θυρεοειδικών ορμονών που θα παραχθεί από το θυρεοειδή ελέγχεται από την υπόφυση, έναν μικρό ενδοκρινή αδένα στη βάση του εγκεφάλου. Στην υπόφυση παράγεται η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH), η οποία μεταφέρεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στον θυρεοειδή για να ρυθμίσει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.

Σε περιπτώσεις που ο θυρεοειδής παράγει μικρότερη ποσότητα ορμονών από αυτή που είναι απαραίτητη, τα επίπεδα της TSH στο αίμα αυξάνονται, ενώ σε αντίθετη περίπτωση ελαττώνονται.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες, Τ3 και Τ4, που παράγονται από το θυρεοειδή αδένα, μπορούν να επηρεάσουν κάθε κύτταρο και όργανο του σώματος μας.

Οι ορμόνες αυτές έχουν πολυάριθμες δράσεις στον οργανισμό μας μεταξύ των οποίων είναι:

• Ρυθμίζουν το βασικό μεταβολικό ρυθμό. Οι ορμόνες του θυρεοειδούς αποτελούν το βασικό ρυθμιστή του μεταβολισμού μας, δηλαδή ελέγχουν το ρυθμό με τον οποίο ο οργανισμός μας δαπανά ενέργεια -δηλαδή θερμίδες– για να διατηρήσει τις ζωτικές του λειτουργίες, όπως η αναπνοή, η θερμορύθμιση και ο χτύπος της καρδιάς.

• Ρυθμίζουν την καρδιαγγειακή λειτουργία. Οι θυρεοειδικές ορμόνες επιδρούν στον καρδιακό ρυθμό, επηρεάζουν την καρδιακή παροχή (ο όγκος του αίματος που εξωθεί η καρδιά κάθε λεπτό) και τη χαλάρωση των αιμοφόρων αγγείων.

  Δεν είναι εξάλλου τυχαίο που στις παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, ασθενείς παραπονιούνται συχνά για ενοχλήσεις από το καρδιαγγειακό σύστημα. Στην περίπτωση της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς όπου έχουμε αυξημένα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών το αίσθημα των παλμών είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα και αποδίδεται στην αυξημένη καρδιακή συχνότητα ακόμα και σε συνθήκες ηρεμίας.
• Ρυθμίζουν το γαστρεντερικό σύστημα. Οι θυρεοειδικές ορμόνες επηρεάζουν την κινητικότητα του εντέρου, δηλαδή το πόσο γρήγορα μεταφέρεται η τροφή διαμέσου του γαστρεντερικού σωλήνα.
• Ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματος. Ο θυρεοειδής συμβάλει στη θερμορύθμιση του σώματός μας, δηλαδή στη διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος μας σε ένα φυσιολογικό εύρος τιμών.
  O κυτταρικός μεταβολισμός αποτελεί την κύρια πηγή παραγωγής θερμότητας στον οργανισμό μας. Δεδομένου ότι οι ορμόνες του θυρεοειδούς μπορούν να επηρεάσουν το μεταβολισμό μας, μπορούν να επηρεάσουν κατ΄ επέκταση τη θερμογένεση και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας σώματος.
• Επηρεάζουν τη λειτουργία του νευρικού συστήματος. Η φυσιολογική διαμόρφωση του κεντρικού νευρικού συστήματος του εμβρύου καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και τον πρώτο χρόνο μετά τον τοκετό, έχει άμεση σχέση με τις ορμόνες του θυρεοειδούς. Ο θυρεοειδής του εμβρύου αρχίζει να λειτουργεί και να παράγει τις δικές του ορμόνες από τη 18^η εβδομάδα της κύησης. Πριν από αυτό το χρονικό σημείο, το έμβρυο εξαρτάται πλήρως από την παραγωγή ορμονών της μητέρας. Εάν η μητέρα εμφανίσει απορυθμισμένο υποθυρεοειδισμό, αυτό μπορεί να βλάψει το έμβρυο και κυρίως την ανάπτυξη του νευρικού του συστήματος.
• Επηρεάζουν τη ψυχολογική κατάσταση. Οι παθήσεις του θυρεοειδούς επιδρούν και στην ψυχολογική κατάσταση με κύριες εκδηλώσεις το άγχος και την κατάθλιψη, με τον βαθμό σοβαρότητας της θυρεοειδοπάθειας να επηρεάζει αναλογικά και τις εναλλαγές στη διάθεση. Στην περίπτωση της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς μπορεί να παρατηρηθούν συμπτώματα όπως ασυνήθιστη νευρικότητα, ανησυχία, άγχος, ευερεθιστότητα αντιθέτως σε περιπτώσεις υπολειτουργίας εμφανίζεται κόπωση ή/και κατάθλιψη.

Οι θυρεοειδοπάθειες μπορεί να χωριστούν σε δύο κατηγορίες:

• Aνατομικές παθήσεις, που αφορούν σε διαταραχές στο μέγεθος ή στη σύσταση του θυρεοειδούς αδένα. Στις ανατομικές παθήσεις ανήκουν:

  • Βρογχοκήλη
  • Όζοι του θυρεοειδούς
  • Καλοήθη ή κακοήθη νεοπλασία

• Λειτουργικές παθήσεις, που αφορούν σε διαταραχές στον τρόπο λειτουργίας του αδένα, αν δηλαδή εργάζεται περισσότερο ή λιγότερο. Σε αυτήν την κατηγόρια οι κυριότερες παθήσεις είναι:

  • Υποθυρεοειδισμός. Είναι μία κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του θυρεοειδούς αδένα να παράγει αρκετές ποσότητες των θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4.
  • Υπερθυρεοειδισμός. Είναι η κατάσταση κατά την οποία ο θυρεοειδής υπερλειτουργεί και παράγει περίσσειες ποσότητες ορμονών.

Ο υποθυρεοειδισμός είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 και Τ4) είναι χαμηλά, υπάρχει, δηλαδή, χαμηλή έκκριση των ορμονών από το θυρεοειδή αδένα.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα που αντιμετωπίζουν άτομα με υποθυρεοειδισμό είναι:

• Σωματική κόπωση

• Δυσανεξία στο ψύχος

• Δυσκοιλιότητα

• Αύξηση βάρους

• Βραδυκαρδία

• Δυσκολία συγκέντρωσης

• Κατάθλιψη

• Υπνηλία

• Διαταραχές εμμήνου ρύσεως

• Μειωμένη γονιμότητα

• Ξηροδερμία κ.ά.

Ο υπερθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από υπερδραστηριότητα, δηλαδή ο θυρεοειδής αδένας παράγει σε μεγάλες ποσότητες τις θυρεοειδικές ορμόνες.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα που αντιμετωπίζουν άτομα με υπερθυρεοειδισμό είναι:

• Νευρικότητα

• Ευερεθιστότητα

• Αίσθημα παλμών

• Ταχυκαρδία

• Εφίδρωση

• Δυσανεξία στη ζέστη

• Απώλεια βάρους

• Συχνές κενώσεις

• Κόπωση κ.α.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μία ιδανική διατροφή που να συστήνεται στα άτομα με θυρεοειδοπάθειες.

Οι αλλαγές που θα χρειαστεί να γίνουν στις διατροφικές μας συνήθειες εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, οι οποίοι θα πρέπει να συνυπολογιστούν, όπως είναι η ηλικία, το σωματικό βάρος, το ιατρικό ιστορικό, τα συνοδά νοσήματα (π.χ. διάγνωση σακχαρώδη διαβήτη) κ.α.

Η ειδική διαιτολόγος μέσω της λήψης ενός λεπτομερούς ιατρικού και διατροφικού ιστορικού θα σας ενημερώσει κατάλληλα για τις διατροφικές τροποποιήσεις που θα χρειαστεί να κάνετε.

Ο υποθυρεοειδισμός αποτελεί την πιο συχνή διαταραχή του θυρεοειδούς.

Αν και οι ισχυρισμοί για δίαιτες υποθυρεοειδισμού αφθονούν, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να υποστηρίζουν ότι η κατανάλωση ή η αποφυγή ορισμένων τροφίμων θα βελτιώσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς σε άτομα με υποθυρεοειδισμό. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη δίαιτα για ασθενείς με υποθυρεοειδισμό.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η διατροφή δεν μπορεί να λειτουργήσει ως θεραπευτικό εργαλείο για άτομα με διαγνωσμένο υποθυρεοειδισμό. Η μόνη θεραπεία για τον υποθυρεοειδισμό είναι η καθημερινή λήψη κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής που στοχεύει στην αποκατάσταση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών σε φυσιολογικά επίπεδα.

Βέβαια, είναι σημαντικό τα άτομα με υποθυρεοειδισμό να ακολουθούν μία διατροφή που θα τους εξασφαλίζει την επαρκή πρόσληψη θρεπτικών συστατικών, απαραίτητα για την καλή θυρεοειδική λειτουργία.

Ορισμένα συστατικά που έχουν συνδεθεί με την λειτουργία του θυρεοειδούς είναι:

Ιώδιο

Σημαντικό για την παραγωγή και σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδή είναι το ιώδιο.

Έλλειψη ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδή και κατ΄ επέκταση σε υποθυρεοειδισμό.

Η ημερήσια συνιστώμενη πρόσληψη ιωδίου για τους ενήλικες άντρες και γυναίκες έχει τεθεί στα 150μg.

Το ιώδιο υπάρχει φυσικά στο θαλασσινό νερό και στο έδαφος. Στις μέρες μας, η ανεπάρκεια ιωδίου είναι σπάνια καθώς συναντάται σε ικανοποιητικές ποσότητες στο επιτραπέζιο αλάτι.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα η ανεπάρκεια ιωδίου ήταν περισσότερο συχνή και αυτό οδήγησε στην χάραξη μίας παγκόσμιας στρατηγικής για την καθολική ιωδίωση του αλατιού (Universal Salt Iodization - USI), ως μία προσπάθεια προστασίας της υγείας του πληθυσμού.

Με τον εμπλουτισμό του επιτραπέζιου αλατιού με ιώδιο εξασφαλίστηκε η επαρκής πρόσληψη ιωδίου μέσω της διατροφής.

Φανταστείτε ότι 1 κουταλάκι του γλυκού ιωδιούχο αλάτι περιέχει 310μg ιώδιο, δηλαδή καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες μας σχεδόν κατά 200%!

Βέβαια, υπάρχουν και άλλες καλές διατροφικές πηγές ιωδίου όπως είναι:

• Φύκια

• Οστρακοειδή

• Ψάρια

• Γαλακτοκομικά προϊόντα

• Αυγά

• Ορισμένα φρούτα και λαχανικά. Η περιεκτικότητα σε ιώδιο εξαρτάται από την περιεκτικότητα σε ιώδιο του εδάφους, του νερού και των λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες.

Στον πίνακα παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένα τρόφιμα και η ποσότητα ιωδίου που περιέχουν.¹

Σελήνιο

Το σελήνιο ενσωματώνεται σε πρωτεΐνες τις σεληνιοπρωτεΐνες, οι οποίες είναι σημαντικά αντιοξειδωτικά ένζυμα. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των πρωτεϊνών αυτών βοηθούν στο να αποτραπεί η καταστροφή των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες. Το σελήνιο λόγω της ισχυρής αντιοξειδωτικής του δράσης φαίνεται ότι μπορεί να συμβάλλει στην καλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (European Food Safety Authority, EFSA) συστήνει για τους ενήλικες ως ημερήσια επαρκής πρόσληψη για το σελήνιο τα 70 μg. ²

Καλές διατροφικές πηγές σεληνίου περιλαμβάνουν:

• Καρύδια (κυρίως τα καρύδια Βραζιλίας)

• Ζωικά προϊόντα, όπως το κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια και τα θαλασσινά

• Δημητριακά

• Γαλακτοκομικά

Στον πίνακα παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένα τρόφιμα και η ποσότητα σεληνίου που περιέχουν. ³

Ψευδάργυρος

Ο ψευδάργυρος είναι ένα ιχνοστοιχείο απαραίτητο για τη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών. Η ανεπάρκεια ψευδαργύρου φαίνεται να σχετίζεται με την εμφάνιση υποθυρεοειδισμού.

Συνεπώς, είναι σημαντικό η διατροφή μας να καλύπτει τις συνιστώμενες ημερήσιες προσλήψεις για τον ψευδάργυρο.

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (European Food Safety Authority, EFSA) συστήνει για τους ενήλικες άντρες και γυναίκες ως ημερήσια επαρκής πρόσληψη για το ψευδάργυρο τα 9,4 mg και 7,5 mg, αντίστοιχα.

Ο ψευδάργυρος συναντάται κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως είναι:

• Κόκκινο κρέας

• Πουλερικά

• Θαλασσινά

Υπάρχουν και καλές φυτικές πηγές ψευδαργύρου, όπως είναι τα όσπρια και τα προϊόντα ολικής άλεσης. Ωστόσο, στα τρόφιμα αυτά ανιχνεύονται τα φυτικά οξέα που παρεμποδίζουν την απορρόφηση του ψευδαργύρου, καθιστώντας τα λιγότερο καλές πηγές αυτού του μετάλλου.

Βρογχοκηλογόνες ουσίες

Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει ενώσεις που συναντώνται κυρίως στα σταυρανθή λαχανικά και στη σόγια, και οι οποίες φαίνεται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών.

Στα σταυρανθή λαχανικά ανήκουν: μπρόκολο, κουνουπίδι, λάχανο, λαχανάκια Βρυξελλών και γογγύλια.

Στο παρελθόν συστήνονταν η αποφυγή της κατανάλωσης αυτών των λαχανικών από άτομα με υποθυρεοειδισμό, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος να διαταραχτούν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών.

Ωστόσο, σύγχρονες τυχαιοποιημένες μελέτες δεν κατάφεραν να δείξουν αξιοσημείωτη αλλαγή στα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα εξαιτίας της κατανάλωσης αυτών των λαχανικών. Οπότε, η κατανάλωση αυτών των λαχανικών δεν θα πρέπει να αποθαρρύνεται από τα άτομα με υποθυρεοειδισμό, εφόσον δεν γίνονται υπερβολές.

Όσον αφορά στα προϊόντα σόγιας, όπως το γάλα σόγιας, το τόφου, η σάλτσα σόγιας, αυτά περιέχουν ισοφλαβόνες, ουσίες που αναστέλλουν τη δράση της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, η οποία είναι απαραίτητη για τη σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς.

Για το λόγο αυτό διατυπώθηκε παλαιότερα η θεωρία ότι η κατανάλωση σόγιας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υποθυρεοειδισμού.

Σύμφωνα με νεότερες μελέτες ωστόσο, η υψηλή κατανάλωση σόγιας σε άτομα με φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς και σε άτομα με υποκλινικό υποθυρεοειδισμό, προκάλεσε ελάχιστες αυξήσεις στην TSH και καμία αλλαγή στα επίπεδα της ελεύθερης θυροξίνης.

Ως εκ τούτου, η λογική κατανάλωση σόγιας είναι απολύτως ασφαλής για τα άτομα με υποθυρεοειδισμό.

Ο θυρεοειδής είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες και η σωστή του λειτουργία είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της καλής υγεία μας.

Ο θυροειδής αδένας παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες, με σημαντικότερες την ορμόνη Τ3 (τριωδοθυρονίνη) και Τ4 (θυροξίνη), οι οποίες έχουν σημαντικές δράσεις σε διάφορα κύτταρα και όργανα του σώματος μας. Γι’ αυτόν το λόγο προβλήματα στο θυρεοειδή αδένα μπορούν να επηρεάσουν τις περισσότερες λειτουργίες στο ανθρώπινο σώμα.

Μία από τις συχνότερες θυρεοειδοπάθειες είναι ο υποθυρεοειδισμός, κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του θυρεοειδούς αδένα να παράγει αρκετές ποσότητες των θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4.

Παρότι, δεν υπάρχει μία μοναδική και συγκεκριμένη διατροφή για τα άτομα με διαγνωσμένο υποθυρεοειδισμό, μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή που θα εξασφαλίζει την επαρκή πρόσληψη συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών παίζει καίριο ρόλο στην καλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.

1. NHS. Iodine Available at: https://ods.od.nih.gov/factsheets/Iodine-HealthProfessional/. (Accessed at August 2023)

2. EFSA. Scientific Opinion on Dietary Reference Values for selenium. EFSA Journal 2014;12(10):3846. Doi 10.2903/j.efsa.2014.3846.

3. NHS. Selenium. Available at: https://ods.od.nih.gov/factsheets/Selenium-HealthProfessional/ . (Accessed at August 2023).

Τι είναι ο θυρεοειδής αδένας;

Ο θυρεοειδής είναι ένας μικρός ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στο πρόσθιο τμήμα του λαιμού και είναι υπεύθυνος για την παραγωγή και την απελευθέρωση ορμονών στον οργανισμό μας.

Οι βασικότερες ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα είναι η Τ4 (θυροξίνη) και Τ3 (τριωδοθυρονίνη). Βασική τους λειτουργία είναι η ρύθμιση του μεταβολισμού. Ωστόσο, επιδρούν σε κάθε όργανο και κύτταρο του σώματος μας, διασφαλίζοντας πλήθος λειτουργιών, από την φυσιολογική λειτουργία της καρδίας, έως την παραγωγή θερμότητας και την καλή πεπτική υγεία.

Τι είναι ο υποθυρεοειδισμός;

Ο υποθυρεοειδισμός είναι μία από τις συχνότερες διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.

Η μειωμένη έκκριση τους έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση συμπτωμάτων με συνηθέστερα να είναι: κόπωση, αύξηση βάρους, ξηρότητα δέρματος, ευαισθησία στο κρύο, μείωση αντανακλαστικών, διαταραχές συγκέντρωσης – μνήμης – σκέψης, κατάθλιψη, υπνηλία, δυσκοιλιότητα, διαταραχές έμμηνου ρήσεως, μειωμένη γονιμότητα, βραδυκαρδία, μυξοίδημα.

Υπάρχει ιδανική διατροφή για τον υποθυρεοειδισμό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μία ιδανική διατροφή που να μπορεί να αντικαταστήσει το χάπι του θυρεοειδή. Με άλλα λόγια, η διατροφή δεν μπορεί να λειτουργήσει ως θεραπευτικό εργαλείο σε άτομα με διαγνωσμένο υποθυρεοειδισμό.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποβιβάζεται η αξία της διατροφής για την καλή υγεία του θυρεοειδούς καθώς υπάρχουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για την καλή του λειτουργία.

Συνεπώς, η υιοθέτηση μίας σωστής διατροφής που να μας εφοδιάζει με όλα εκείνα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά παίζει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της καλής θυρεοειδικής λειτουργίας.

Υπάρχουν θρεπτικά συστατικά που να έχουν συνδεθεί με την υγεία του θυρεοειδή;

Υπάρχουν ορισμένα θρεπτικά συστατικά που έχουν συνδεθεί με την υγεία του θυρεοειδούς. Το πιο γνωστό ιχνοστοιχείο που σχετίζεται με την υγεία του θυρεοειδούς είναι το ιώδιο καθώς είναι απαραίτητο για την σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς. Επίσης, η επαρκής πρόσληψη σεληνίου φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Άλλο θρεπτικό συστατικό που έχει συνδεθεί με τη θυρεοειδική λειτουργία είναι ο ψευδάργυρος, με την ανεπάρκεια ψευδαργύρου να σχετίζεται με την εμφάνιση υποθυρεοειδισμού.

Υπάρχουν τρόφιμα που θα πρέπει να αποφεύγονται εάν κάποιος έχει υποθυρεοειδισμό;

Στο παρελθόν υπήρχε η αντίληψη ότι ορισμένες ουσίες (βρογχοκηλογόνες ουσίες) που βρίσκονται σε τρόφιμα, όπως στα σταυρανθή λαχανικά και στη σόγια, μπορούν να οδηγήσουν σε μειωμένη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών και συνεπώς θα πρέπει να περιορίζονται από τη διατροφή ατόμων με υποθυρεοειδισμό.

Ωστόσο, νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι η κατανάλωση αυτών των τροφίμων δε θα πρέπει να αποθαρρύνεται από τα άτομα με υποθυρεοειδισμό, εφόσον δεν γίνονται υπερβολές.